اخبار جوانرود

شهرستان جوانرود

اخبار جوانرود

شهرستان جوانرود

قوری قلعه؛ غار شگفتی و زیبایی

. عده ای نیز بر این عقیده اند گور قلعه ای (گورگبرها) که غیر مسلمان ها در آنجا دفن شده اند،‌ وجود دارد. به باوری دیگر »قوری قلعه« به قلعه ای گلی اتلاق می شود که روی تپه ای مشرف به این روستا که در دوران یزگرد سوم بنا شد قرار دارد و نهایتا عده ای که کمتر احتمال صحت آن می رود معتقدند ترکی به معنای »قلعه خشک« است. به هر حال قوری قلعه را با نام هایی چون »گورکه بێ بن« یا غار بی انتها، »دره مردان« یا دره غارها و ... می شناسند و امروزه فقط آن را قوری قلعه می خوانند. مکانی است زیبا و خوش آب و هوا که چشمه ای زیبا از داخل آن می جوشد و کشاورزی و مردمان قوری قلعه را سیراب می کند.

این غار قدمت آن به دوران ترشیاری نسبت داده می شود (دوره سوم زمین شناسی یا سنوزوئیک) که تقریبا دو میلیون سال پیش از پایان آن می گذرد. اگر چه مردمان این سرزمین ابتدا به ساکن از وجود چنین غاری اطلاع داشته اند اما به علت نبود امکانات نتوانستند جز تا عمق محدودی پیش بروند. تا اینکه در سال های 1363، 1355، 1345 و 1336 توسط غارنوردان آمریکایی، انگلیسی و فرانسوی مورد بازدید قرار گرفت. این گروه ها نیز فقط تا عمق 55 متری بیشتر موفق نشده اند به داخل آن بروند،‌ اما در سال 1368، اکیپ غارنوردان کرمانشاه در 11 مرحله و 26 ساعت کاوش، تا عمق 3140 متری پیش رفت.
قوری قلعه در منطقه ای کوهستانی قرار گرفته که بلندترین نقطه آن 2470 متر و پست ترین نقطه آن 1400 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. منطقه قوری قلعه جغرافیایی معتدل و معمولا 252 تا 305 روز در سال دمای بالای صفر درجه دارد و بیشترین میزان بارندگی در اسفند ماه است. غار قوری قلعه بیشتر به یک تونل شبیه است. دمای داخل غار از هفت تا 11 درجه تخمین زده می شود و در تمام فصول ثابت است. آب زلال داخل غار حدودا منی ده (10-) درجه و هوا نیز دارای رطوبتی بین 40 تا 60 درصد است.
با گشاد کردن حفره ورودی غار با انفجار و نیز اقدامات آماده سازی در حال حاضر حدود 500 متر که شامل تالارهای مریم و کوهان شتر می باشد، قابل بازدید است. چنین نام هایی هر کدام دلایل خاص خود را دارد. در داخل غار و در این بخش ها می توان به صورت طبیعی و بدون دخالت انسان آثاری چون حضرت مریم، فردوسی،‌ امیرکبیر، بابانوئل، شیرسنگی، ماهی، مارکبری، قارچ، برج پیزا، نیم رخ شیر، فیل، قلب، گل کلم، بستنی، کشتی، گردن غاز، آبشار، لاک پشت، نام حضرت محمد (ص) و نیز ماکت شهر پاوه را مشاهده کرد. تالار عروس نیز در 1500 متری غار قرار دارد. در این غار تالار کوچکی به نام برزخ که در فاصله دو قسمت غار قرار دارد را می توان مشاهده کرد. به نوشته ی راهنمای غار قوری قلعه سنگ بزرگی در مقابل در ورودی تالار مریم قرار داشته که برداشتن آن از نظر ریالی 15 میلیون ریال هزینه در برداشته که این کار توسط یکی از جوانان روستا و به وسیله پتک و دیلم بدون دریافت هزینه ای برداشته شده، از این رو »اسماعیل باویسی« را »فرهاد قوری قلعه« می گویند.
آب این غار که عمق آن 1/5 تا دو متر در برخی مکان ها حداکثر به 3 متر می رسد - به اعتقاد بومیان قوری قلعه - از منطقه ای به نام »نور« که در ارتفاع بلند قرار دارد و در اثر آفتاب برف هایش ذوب می شود، سرچشمه می گیرد.
آثار به دست آمده در این غار که هم اکنون در اماکن خاصی نگهداری می شود، قابل تامل و مطالعه است. به نوشته روزنامه »ایران« پنج شنبه 80/9/22، »اشیای مجموعه [مکشوف] نقوش بسیار زیبا و بدیعی پدیدار شده و دو اثر از این اشیا نیز دارای کتیبه احتمالا (پهلوی - ساسانی) و دو ظرف نیز دارای لایه زراندود هستند. اشیای نقره ای مکشوفه از غار قوری قلعه شامل ظروفی بیضی شکل و مدور منقوش پرندگان در حال شکار و طرح مشهود و اسطوره ای شیر در یک نقش تزئیناتی اسلیمی و گل های لوتوس برجسته است«.
اما علاوه بر این آثاری چون کاسه، ظروف فلزی، جمجمه مربوط به 800 سال پیش، سکه و... مربوط به دوران یزدگرد سوم کشف گردیده و نیز در حال حاضر »خفاش ها« تنها موجود زنده این غار هستند. در کتاب »شگفتی های باستانی ایران« پیرامون این موضوع آمده است: »هم اکنون تنها مهمان غار، گونه کمیابی از خفاش های نامدار به [نام] »گوشی موشی« می باشد.« این کتاب پیرامون غار یاد شده چنین می نویسد: »در میان جنگل های بلوط شمال شهر جوانرود، یکی از بزرگترین غارهای آبی آسیا در روستای قورقلعه جای دارد که به گفته بومیان تا خاک عراق می رسد. هنوز انتهای غار اشکار نشده و غارنوردان تا 12 کیلومتر راه های پرپیچ و خم و فرعی را نقشه برداری کرده اند [مسافت یاد شده 13 کیلومتر است] هشت هزار سال پیش از آنکه گروه های غارنوردی، کاوش خود را آغاز کنند، غار قوری قلعه میزبان انسان های پیشدادی (پیش از تاریخ) بود که اینک جمجمه و سفالینه های ایشان به یادگار مانده است ... ستون (راهرو) اصلی غار تا 3140 متر کاوش شده و برخی کاوشگران بر این باورند، بسی بیشتر است. تالارهای زیبا با رنگ های گوناگون و آبشارهایی از قندیل ها، آدمی را به دنیایی رویایی فرو می برد«.
در تالار عروس و تالار بلور می توان زیبایی های بیشتر دید. میله های خودکار آویز، پرده گوش های موزیکال که با نوازش آنها صدای موسیقی برمی خیزد و قندیل های شفاف آویزان که روشن شدن یک لامپ را با چند برابر منعکس می کند،‌ زیبایی خاص و نادری را در مقابل دیدگان آدمی قرار می دهد. در تالار بلور که عمق حوضچه آن به 12 متر می رسد و در زمستان پر اب است گوشه ای دیگر از این زیبایی نمایان می شود. در قسمت هایی از غار می توان »قایق تفریحی« راه انداخت و ارزش گردشگری آن را بیشتر نمود. به گفته آقای »ویسی« از راهنمایان غار قوری قلعه، 25 عدد چتر واژگون به زیبایی هر چه تمام در تالار عروس قرار دارند«. احتمال دارد انتهای غار به کامیاران و یا حتی ... برسد. اما نمی توان به این گمانه زنی ها معتقد بود. بعد از 13 کیلومتر که آخرین نقطه کشف شده غار است، گفته می شود یک سنگ بزرگی مانع می شود که در صورت برداشتن آن (که البته زمان و هزینه می طلبد) شاید گوشه های دیگری از اعجاز الهی در این نقطه محروم و زیبا بیرون بیفتد. اما در حال حاضر اقدام به توسعه آن ممکن است آب شرب روستا را به خطر بیاندازد که هم اکنون نیز ساکنان قوری قلعه بعضا اعتراض هایی دارند. اما ادامه فاز دوم که 2600 متر می باشد، آماده کردن آن برای بازدید کمی مشکل به نظر می رسد. ظاهرا قرار است با استفاده از تونل شیشه ای و با عبور از بزرخ مسافران به آن سوی فاز اول پا نهند و زیبایی های قندیل های شفاف و زیبا را ببینند.
اگر چه اقدامات انجام شده برای گسترش اهمیت گردشگری و نیز تاسیس اماکن اقامتی و همین طور توسعه غار قابل انتقاد است،‌ اما در حال حاضر سالن های غذاخوری سنتی، ایرانی و محلی در کنار غار قوری قلعه دایر است و مسافران به ویژه در فصل تابستان در هوایی دل انگیز، ساعاتی پرخاطره را با نان و ماست محلی و غذاهای وطنی می گذرانند.
اما آنچه که لازم است به آن توجه شود، استفاده از این امکان مهم و اختصاص درآمد آن به مردم بومی منطقه است که انصافا هم برای شکوفایی آن دریغ نورزیده اند و هم به لحاظ برخورداری از امکانات رفاهی زندگی شایسته تر از دیگرانند. قوری قلعه هر ساله پذیرای عده زیادی از هموطنان است که برای بازدید به این مکان می آیند، هر چند، برای عده ای هنوز ناشناخته است. برخی بومیان این منطقه زیبا از عدم حمایت مسئولین گله مند هستند. به اعتقاد آنان اگر این غار در شهر پاوه قرار نداشت و یا اگر مثلا در شیراز یا اصفهان و ... بود توجه بیشتری به آن می شد. در تازه ترین تغییرات تقسیمات کشوری، این غار در حوزه جغرافیایی شهرستان جوانرود قرار می گیرد.

به نقل از هفته نامه‌ی سیروان

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد