ریجاب، روزگاری منطقه نمونه گردشگری بود ...

دیدن حوضچه های بی شمار سیمانی پرورش ماهی، نیروگاه کوچک برقی آبی، لودرها و بیل های مکانیکی مشغول به کار و ... دیگر به ما اجازه نمی دهند که از زیبایی های ریجاب بنویسیم و تنها می توان گفت که ریجاب، روزگاری منطقه نمونه گردشگری بود ...

به گزارش سرویس گردشگری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه کرمانشاه، خیلی دور نشده اند آن روزها که به هر بهانه و مناسبتی خبرنگاران سرویس گردشگری ایسنا به منظور جذب گردشگران، دست به قلم برده و این گونه می نوشتند از زیبای های ریجاب؛

در ۱۲۰ کیلومتری شمال غرب کرمانشاه در مسیر دالاهو به سرپل ذهاب و در میان قله های برفگیر، دره های عمیق، دامنه های پوشیده از درخت و در کنار رودخانه ای خروشان، منطقه ای بکر و زیبا وجود دارد به نام ریجاب.

«ریجاب» یا «ریژاو» که در زبان کردی به معنی محل ریزش آب و آبشار است. با نخستین نگاه می توان به دلیل نامگذاری این منطقه پی برد چرا که از لابه لای کوه های منطقه چشمه های بسیار زیبایی جریان دارد که موجب پرآبی ریجاب شده است.

منطقه ریجاب از نظر جغرافیایی منطقه ای کوهستانی و دارای آب و هوایی معتدل است که از طرف شمال به کوه های دالاهو منتهی می شود.

وجود باغ های انجیر، گردو و انار و رودخانه خروشان ریجاب که سرچشمه رودخانه الوند است، برگی از طبیعت را در این منطقه ورق زده است.

از آنجا که ریجاب در منطقه ای کوهستانی قرار دارد، وجود کوه های زیبای تلاش، مله سوره ( گردنه سرخ )، تاش خزی، کچلی تلار، کاو، قله برزه، گل دره و ... در این منطقه جذابیت دوچندانی به ریجاب داده است و بهانه ای را نیز برای کوهنوردان و جوانان برای دیدار و گذران ایام تعطیل در این منطقه به وجود آورده است.

دره های زیبای دره لرز، دره تاویان، انجیر کلان و... و چشمه های ریجاب بالا، چشمه کاک غفور، چهارچشمه، چشمه ملاواز، دلیق و ... از جمله جذابیت های این منطقه برای گردشگران است.

در اینجا دیگر خبری از شلوغی و آلودگی نیست. تنها صدایی که به گوش می رسد غرش رودخانه در میان کوه های زیبا و در زیر درختان سر به فلک کشیده و درهم تنیده ریجاب است.

اما جاذبه های ریجاب تنها محدود به طبیعت زیبای این منطقه نیست، به عقیده بسیاری از شرق شناسان و تاریخ نگاران به دلیل استقرار نخستین حکومت ها در غرب، این منطقه دارای غنای باستانی فراوانی است.

منطقه ریجاب اگرچه در نگاه اول فقط یک تفرجگاه طبیعی به نظر می رسد، ولی در این منطقه بر اساس بررسی باستان شناسان آثاری وجود دارد که بر قدمت حضور انسان در این منطقه مهر تأیید می زند.

از جمله این آثار وجود راه باستانی ساسانی در این منطقه است. این راه فقط به وسیله چهار پایان و یا با پای پیاده قابل عبور بوده و از جمله راه هایی است که عشایر برای عبور و مرور خود از آن استفاده می کنند.

از دیگر آثار باستانی این منطقه می توان به مسجد «عبدالله بن عمر» اشاره کرد که یکی از قدیمی ترین مساجد ایران به شمار می رود. براساس نوشته های تاریخی در مورد این منطقه برخلاف برخی مناطق دیگر جزو نخستین کسانی بودند که به اسلام ایمان آورده و به ترویج آن پرداختند.

از دیگر آثار باستانی موجود در منطقه ریجاب مجموعه بناهای یادمانی قلعه یزدگرد است که در ۱۵ کیلومتری سه راهی ریجاب به سر پل ذهاب قرار دارد. این مجموعه از طرف شمال غرب با پرتگاه تندی که از شیب آن کاسته می شود به جلگه ذهاب می رسد و از طرف شمال و شمال شرقی به صخره های پلکانی دالاهو منتهی می شود.

باستان شناسان قدمت این بنا را به دوره ساسانی نسبت داده اند. این منطقه که با عنوان قلعه یزدگرد در ادبیات باستان شناسی شناخته می شود، دارای وسعت تقریبی حدود ۴۰ کیلومتر مربع و شامل چند محوطه در کنار هم است.

علاوه بر قلعه یزدگرد در ابتدای باغ های ریجاب قلعه ای وجود دارد که در زبان محلی به آن قلعه گه (قلعه کوچک) گفته می شود.

در مجموع باید گفت که در ریجاب تاریخ و طبیعت دست به دست هم داده اند تا منطقه ای شگفت انگیز را در غرب ایران به وجود بیاورند، منطقه ای که قابلیت های بسیار برای جذب گردشگران داخلی و خارجی دارد.

و اما ریجاب امروز ...

سالیان سال بود که کلیه گردشگران داخلی و خارجی ریجاب را یکی از اصلی ترین و زیبا ترین مناطق گردشگری استان می دانستند و همواره این منطقه را جزء نقاطی قرار می دادند که حتما از آن دیدار می کردند.

سالها بود که در گزارش های گردشگری خود وقتی که به ریجاب می رسیدیم، می نوشتیم؛  ... در اینجا دیگر خبری از شلوغی و آلودگی نیست، تنها صدایی که به گوش می رسد غرش رودخانه در میان کوه های زیبا و در زیر درختان سربه فلک کشده و درهم تنیده ریجاب است ...

اما گویی که این گزارش ها دیگر مربوط به ریجاب نیست. ریجاب دیگر پر از سر و صدا، آلودگی و نازیبایی است.

ریجاب، در سفر اول هیات دولت به استان جزء یکی از 30 منطقه نمونه گردشگری استان قرار گرفت که بر این اساس، دولت می بایست در این منطقه کلیه زیر ساخت های مورد نیاز برای حضور و رفاه گردشگران فراهم کند.

اما در حال حاضر در این منطقه نمونه گردشگری، به جای ایجاد زیرساخت های گردشگری، بیش از 50  مزرعه پرورش ماهی قزل آلا وجود دارد که هر کدام از این مزارع با حوضچه ها سیمانی خود، چهره و منظر طبیعی ریجاب را تخریب کرده اند.

وجود 54 مزرعه پرورش ماهی بر روی آب های جاری ریجاب، قطعا چشم انداز زیبا و جالبی برای گردشگران نیست و یقینا هیچ گردشگری به منظور دیدن حوضچه های سیمانی پرورش ماهی عازم سفر نخواهد شد.

گرچه می توان اذعان کرد که با وجود احداث این مزارع پرورش ماهی به اشتغال و تا حدودی اقتصاد منطقه توجه شده است، اما آیا با توسعه کامل گردشگری منطقه که باعث می شد مناظر طبیعی و زیبای ریجاب نیز حفظ شود، این دو هدف یعنی ایجاد اشتغال و توسعه اقتصادی نیز برای اهالی منطقه، بهتر و بیشتر از امروز به وجود نمی آمد؟

در پایان این گزارش باید گفت که چیزی تا آغاز تعطیلات نوروز 89 باقی نمانده است و باز هم قطعا گردشگران و مسافران نوروزی به طرف ریجاب سرازیر خواهند شد، اما آیا این بار حوزچه های سیمانی پرورش ماهی، نیروگاه کوچک برقی آبی، لودرها و بیل های مکانیکی در حال کار و ساختمان ها و تاسیسات ساخته شده و ... مناظر زیبا و دل فریب گذشته ریجاب را برای آن ها تداعی خواهند کرد.؟؟؟