سید محمد طاهر سیدزاده هاشمی :

سید محمد طاهر سیدزاده هاشمی :

آن عارف دلسوخته ، آن عاشق دلباخته ، آن ادیب والا مقام ، آن شاعر با شعور ، آن نویسنده زبر دست ، آن مورخ آگاه ، آن هنرمند و خوشنویس متواضع ، آن محب آل بیت اطهار و صحابه ابرار فرزانه زمانه مرحوم سید محمد طاهر سیدزاده هاشمی در سال 1292 ش برابر با 1332 ه.ق در روستای دولت آباد روانسر لاز خانواده اهل علم و عرفان چشم به جهان گشود . نامش محمد طاهر ، کنیه اش ابولحسن ، در لقب ضیاءالدین را به او داده و شهرتش سید زاده هاشمی و در شعر «طاهر» تخلص می کرد . ایشان فرزند سید قیدار هاشمی –سید الدوله- و برادر کوچکتر سید وجیه الدین و سید علی است . مادرش مرحومه اختر خانم صبیه فتاح بیگ –سردار اکرم- ولدبیگی می باشد . خاندان استاد از سلسله سادات برزنجی است . جدش شیخ رسول سوله ای برزنجی در حدود سال 1247 ه.ق به ایران آمده و عاقبه العمر در دولت آباد روانسر جایگزین می شود . و مدرسه علوم دینی دولت آباد را بنا می نهد . خود استاد ابتدا نزد خاتون مریم همسر مرحوم سید عارف لونی شروع به قرآن خواندن و تحصیل می کند هم چنین نزد سید عارف – ملا محمد رحیم روحانی سنندجی – سید شریف کردستانی – استاد بدیع الزمان مهی سنندجی – ملا عبدالمجید موحد نادری – مرحوم والدش درس خوانده و به تعلیم علوم معقول و منقول پرداخته . بعد از فوت پدر ، مسئولیت اداره و سرپرستی مدرسه علمیه و تکیه دولت آباد را به عهده می گیرد . اشعار و مقالات خود را برای چاپ در مجله کردی «گلاویژ» با امضا طاهر کرمانشاهی ارسال می کرد مدتی با بخش کردی رادیو همکاری می کرد . بالاخره استاد در دوم تیرماه 1370 شمسی مصادف با عید قربان در کرمانشاه وفات نموده و با تجلیل فراوان در دولت آباد روانسر به خاک سپرده شد . استاد در علوم اسلامی ، ادبیات عرب ، تاریخ اسلام و ... خوشنویسی صاحب نظر بودند . خط نسخ را در نهایت زیبایی می نوشت کتاب قرآن کریم ، صحیفه سجادیه ، دلایل الخیرات و ... با خط نسخ خود نوشته اند . اشعارش به کردی و فارسی بیشتر جنبه عرفانی و مناجات داشت . هفت بندش در کتاب «هه وارگه ی دلان» توصیف پیامبر و درخواست شفاعت از آن رحمه للعالمین است :

یا رسول الله حح زین و تیشکاوم ره حمه تی       ده ردی خاکی ریت له نووری هه ردوچاوم ره حمه تی

من به تیری طه عن و لومه ی ناکه سانی روزگار     کون کونه سینه و دل و جه رگ و هه ناوم ره حمه تی

  یا رسول الله ده خیله ک بانه که ن بی حورمه تم      زور زه لیل و خوارو په ست ودل به تاوم ره حمه تی

ری دی ئه ی سالاری دین «طاهیر» له سایه ی ره حمی خوت

ئه ی بوله ندی به خشی دین و جاه و ناوم ره حمه تی