وجیهه هاشمی :

وجیهه هاشمی :

سید وجیهه الدین سیدزاده هاشمی فرزند مرحوم سید قیدار «سیدالدوله» برادر مرحوم سید طاهر سیدزاده هاشمی به سال 1322 شمسی در آبادی دولت آباد روانسر متولد گردید و در ماه ربیع الاول سال 1399 ه.ق برابر با بهمن ماه 1357 شمسی در گذشت . او انسانی با فضل و کمال و دارای ذوق شعری بود و تا حدودی با زبان عربی و فرانسه نیز آشنایی داشت :

فراق سرو بالایی دلم را همچو خون کرده                          روان گردیده از دیده ، کنارم لاله گون کرده

ز شیرین دلبری ، لیلی وشی مجنون و شیدایم               که چون فرهاد صد خسرو شهید بیستون کرده

بدلبر گو :«وجیها» راستی دردو غم هجرش             مرا سیر از حیات خویش و این دنیای دون کرده

خورشید نمای داواشی :

خورشید نمای داواشی :

خورشید نما دختر داوشی محمد و خواهر میرزا احمد محمدی داواشی ، بانوی آگاه ، با تقوی و گرویده طریقه قادریه بوده است . و مانند برادرش در سرودن اشعار کردی و بدیهه گویی ذوق سرشاری داشته و به سال 1385 ه.ق پس از 65 سال زندگی بدرود حیات گفته است . اینک قطعه شعری از این شاعره که درباره مرشد خود سید صفاءالدین برزنجی هاشمی سروده است :

یه خورشید واته ن ، دایم غه مینه ن                      غه مین دوری صفاءالدینه ن

جادار عه زیز پیر ئیرشاد بو                                   وه کیل زینده ی غه وث به غداد بو

بواچو سه رمه ست باده ی شاکریم                      که لب ئاسانه ی عبدالقادریم

آقا عنایت هدایتی :

آقا عنایت هدایتی :

آقا عنایت فرزند آقا هدایت بن ملا نشأت با خوانین جوانرود قرابت داشته . او هم جزء دستگیرشدگان سران عشایر بوده و پس از ده سال زندان در اصفهان ، به سال 1320 شمسی آزاد گردید . انسانی فهیم ، وزین و اهل شعر و ادب بود در سال 1335 ه ش برابر با سال 1376 ق در سن 75 سالگی در قریة که لی جوانرود در گذشت . از شعر فارسی ایشان در زندان :

خداوندا چه باید کرد ، شد عمری گرفتارم                      به زندان بلا محکوم مأمورین غدّارم

شکایتها به دل دارم از این حکام خون آشام                 که پندارند چون آنانم و فردی تبه کارم

«عنایت» را جگر خون است ز این اوضاع آشفته           مگر با لطف خود کاری کند خلاق دادارم

ملا محمد جوانرودی :

ملا محمد جوانرودی :

ملا محمد فرزند سید مهدی جوانرودی متولد به سال 1285 ه ق انسانی دانشمند و عارفی ارجمند بوده که پس از خاتمه تحصیلات در بیاره نزد ملا عبدالقادر مدرس کانی کبودی به اجازه علمی نایل آمده ، دست ارادت به شیخ عمر ضیاءالدین نقشبندی داده ، و در خانقاه ایشان تا آخر حیات به سال 1367 ه.ق سمت تدریس و امامت داشته است .

شیخ عبدالکریم خانه شوری :

شیخ عبدالکریم  خانه شوری :

     شیخ عبدالکریم فرزند سید احمد بن سید محمد بن سید عبدالرحیم ، در حدود سنة 1303 ه.ق در

      آبادی خانه شور باباجانی تولد یافت و جهت تحصیل به شهرهای عراق رفته تا اینکه به سال 1331 ه.ق یکی از استادانش شیخ معروف نرگسه جار مدرس آبادی احمد برنده فوت نموده و شیخ بنا به دعوت اهالی آنجا و تصویب شیخ نجم الدین نقشبندی به آن روستا رفته و تدریس و امامت آنجا را تا آخر حیات برعهده گرفته .

ایشان انسانی خیرخواه مردم ، صوفی مشرب و کریم الاخلاق بوده است .گاهی به فارسی و کردی شعر می گفته و «فانی» تخلص می کرده و در سنه 1361 ه.ق در گذشته است :

                                          وه ره ئه ی دل وه کو په روانه عیشق په یدا که  به

                                          دوری شمعی شه رعی ئه نوه راصه دسوز به رپا که

                                            طه رفداری شه ریعه ت شیره وه ک صدیق وفاروقه

                                            له حیزه فیلی ریوی بووله هه ب یا جه هل بی باکه

                                          قه بولی که ی به لوطفی خوت خودایا ئه م ته مه ننایه

                                    به حه ققی ئه وکه سه ی فه رموته پیی «لولاک لولاک»