جوانرود وعلت نامگذاری آن

جوانرود وعلت نامگذاری آن:

شهر جوانرود به هفت قلعه و قلعه جوانرود مشهور است و دارای چند محله معروف به اسامی : هلانیه ، زمین شهری ، گرگه چال ، عه مه له ، باباجانی ، سنجابی و قرگه که مقر حاکم نشینان محل بوده است ، در کتاب کردستان ، نوشته شیخ محمد مردوخ آمده است که قلعه های شهر را امان الله خان والی کردستان در سال 1224 هـ . ق بنا نهاده است ، اصل قلعه در جای مرتفعی واقع شده بود که تقریباً 20 متر و نیم از سطح آبادی بوده است .

در این قلعه ها امارات عالیه بنا شده بود . آبی را از کوهستان مشرف به آنجا ، بداخل قلعه آورده بودند و استخر های بزرگی ساخته بودند که از این استخرها ، آب به میان قلعه برده و حوض های متعددی دردرون قلعه ساخته شده بود  که پر از آب می شد و در اطراف قلعه ، باغهایی که دارای درختان زیادی بوده وجود داشته است .

قلعه مذکور از بی مبالاتی حکام آن روز رو به نابودی نهاده است . متاسفانه بقیه   قلعه ها در اثر جنگ ها یی که در شهر اتفاق افتاده از بین رفته است و بیشترین خسارات در زمان جنگ گریش خان در سال 1342 هـ . ق بر قلعه ها وارد شده است .

علت نامگذاری این دیار به معانی گوناگون شرح داده شده است . که اولاً شهر را قلعه جوان + رو می خوانند و به این معنی که قلعه هایی در اطراف شهر ساخته بودند و تعداد آن ها هفت تا قلعه بوده که به هفت قلعه مشهور بوده است . قلعه اول که به قلعه کهن مشهور بوده و هم اکنون نیز به عنوان برج در میان جوانرودی ها معروف است دومین برج به برج تازه معروف بوده است . سوم قلعه که بر روی تپه نقار خان ساخته بودند . چهارم قلعه هم که در شهر جوانرود شروع به احداث آن کرده بودند نیمه کاره رها کرده و آن را به اتمام نرسانیده بودند پنجم قلعه در شهر پاوه بوده است . ششم قلعه را بر روی قلعه های ترکه ساخته بودند ولی هفتم قلعه کسی به یاد ندارد و بعضی هم می گویند در اطراف مزران یا زمکان ساخته اند .دوم اینکه جوانرود از کلمه جوان+ رو تشکیل شده است که جوان به معنی جوانی و جوانان و رو به معنی گریان و زاری . چون در آن جوانرود بیشتر در مرکز جنگ قرار داشته و جوانان زیادی را از دست می داده به این اسم خوانده شده است .

گوشه ای از سابقه تاریخی جوانرود

گوشه ای از سابقه تاریخی جوانرود:

سابقه تاریخی این شهر به سال ها قبل بر می گردد و حتی در زمان خلیفه دوم حضرت عمر بن خطاب (رض)در تاریخ از جوانرود و پاوه اسم برده شده است . در صورتی که شهرستان فعلی پاوه یکی از روستا های تحت نفوذ حاکمان جوانرود بوده است در بیشتر کتاب های تاریخ آمده که در سال 81 هجری سپاه عرب در زمان حضرت عمر بن خطاب به سر پرستی امام حسن و عبد اله بن عمر و ابی عبیده انصاری و چند نفر دیگر از سرداران اسلام عازم ایران می شوند . امام حسن و خذیفه یمانی و قثم بن عباس بن عبدالمطلب بالشکری مرکب از چند هزار سوارپیاده به همدان و کرمانشاه می روند و نیز عبداله بن عمر هم از جوانرود گذشته و به پاوه و اورامان رهسپار می شود و تا لب سیروان پیش می رود .. در سال 1303هـ .ش گریش خان ارمنی در یکی دو نبرد با سواران سردار رشید فاتح گردید و روانسر را پشت سر گذاشت و با اردوی دولتی در جوانرود مستقر گردید . این استقرار آغازین نیروی نظامی رژیم در منطقه بود که به تدریج سایر مراکز چون پاوه- نوسود و دولت آباد را در بر گرفت.گریش خان بدون توجه به تعصب دینی مردم جوانرود ، به تصور اینکه با تحمیل قدرت نظامی می تواند کار ها را از پیش ببرد در منطقه به شکار خوک و استعمال مشروبات الکلی می پرداخت و بتدریج ارتکاب عمل حرام را از شکارگاه به پادگان جوانرود کشانید و این بر اهالی و سران بسیار سنگین آمد.

اماکن تاریخی جوانرود

اماکن تاریخی:

الف) قلعه چنگیزخان: قلعه ای است در شمال شهر و مشرف بر هلانیه که از روزگاران استیلای مغول بازمانده ومرکز فرماندهی سپاهیان مغول در این منطقه بوده است.

ب) قلعه آلانی ونقاره خان: روبروی تپه چنگیزخان و در قسمت شرقی پارک هلانیه قراردارد.

ج) برج جوانرود: به آن قلعه ی کهن نیز گفته می شود و هم اکنون مسجد جامع جدید جوانرود روی آن ساخته شده است.

د) قلعه دوان: به آن بانی توان نیز می گویند که در سه کیلومتری جوانرود در مسیر جاده جوانرود-روانسر در پشت روستای صفی آباد قراردارد. بنا به روایتی این قلعه در وقت خود دارای 60 دکان و کوچه وبازار بوده است.

خ) تپه صفی الدین خان: در روستای صفی آباد در 2 کیلومتری شهر در جاده جوانرود – روانسر واقع است.

نمایده ی مجلس ومردم

مجلس شورای اسلامی مطابق اصل 62قانون اساسی تولد، اعتبار و مشروعیت یافت. این مجلس که مطابق قانون اساسی مصوب سال 58 مجلس شورای ملی نام داشت در بازنگری در قانون اساسی در سال 68 به «مجلس شورای اسلامی» تغییر نام یافت. از ابتدا و از زمان تأسیس جمهوری اسلامی ایران، مجلس در نگاه و در کلام مسئولین ارشد جمهوری اسلامی از رهبر انقلاب گرفته تا نویسندگان قانون اساسی،از هر گروه و طیف فکری، از جایگاه ویژه ای برخوردار  است و نویسندگان قانون اساسی نیز اختیارات ویژه ای را در قانون اساسی برای مجلس پیش بینی و در نظر گرفتند و در واقع مجلس را در رأس همه امور قرار دادند.

شواهد و قرائن نشان می دهد که عده کثیری از مردم مخصوصاً درمناطق کوچک و محروم علم و اطلاع دقیقی از وظایف واختیارات مجلس و نمایندگان آن نداشته و به نماینده ی مجلس، مانند یک مسئول اجرایی نظیر فرماندار نگاه می کنند و بر همین اساس توقع و انتظاراتی که از یک نماینده مجلس دارند که از یک فرماندار دارند. شیوه انتخاب، انتظار و حمایت از یک نماینده ی مجلس بر اساس همین بینش در مناطقی چون شهرستان ما متفاوت از مناطقی است که از رشد و مدنیت بیشتری برخوردار بوده و نگاه متفاوتی به مجلس و نماینگان آن دارند. البته شهرستان ما در این امر مستثنی از مناطق محروم، قبیله گرا و قومیت زده سرار کشور نیست و دراکثر مناطقی با این خصوصیات، این بینش و نگاه را می توان مشاهده کرد.